Images บ่นไปตามอารมณ์ ข้ามๆไปไม่ต้องอ่านก็ได้ครับ

เอนทรี่นี้ ขอเขียนระบายหน่อยละกันครับ

วันนี้แปลมังงะอยู่แล้วโดนตั้งคำถาม เป็นคำถามที่ทำให้ผมย้อนกลับมาคิดถึงตัวผมเองเลยทีเดียว

พี่..."ตั้นแปลการ์ตูนเหรอ?"

ผม..."ใช่ครับพี่"

พี่..."ทำไปทำไมน่ะ? ได้เงินหรือเปล่า"

ผม..."ก็ทำเพราะอยากทำครับ งานอดิเรก ไม่ได้เงินหรอก"

พี่..."โหไม่ได้เงินหรอก เลิกเถอะ เสียเวลา"

ผม..."ก็ได้พวกภาษาบ้างนะครับพี่"

พี่..."มันจะได้ซักเท่าไหร่กัน ไปหาอ่านพวกหนังสือยังเร็วกว่าอีก เลิกเถอะพี่ว่า"

ผม..."อ่าครับ ผมจะลองคิดดู"

บทสนทนาง่ายๆ ที่เกิดขึ้นกับผมซ้ำๆในแต่ละวันที่ผมเริ่มต้นแปลมังงะมา

ไม่ว่าจะผู้อ่านที่แวะเวียนข้ามาอ่านไม่ว่าจะเพื่อนฝูงคนรู้จักในชีวิตจริงของผม

แต่ละคนถามผมไม่ต่างจากบทสนธนาข้างต้นเหล่านั้น....จนวันนี้ผมต้องย้อนกลับมาถามตัวเองบ้าง

ผมทำไปทำไม?

ผมทำแล้วได้อะไร?

ผมควรทำต่อดีไหม?

อยากดังเหรอทำแบบนี้?

เลิกก็ได้นะ เดี๋ยวก็มีมาทำต่อเองแหละ อย่าหวงงานนักเลย?

ภาษาญี่ปุ่นก็ไม่ค่อยได้ แปลต่อมาจากอังกฤษมันจะรอดเหรอ?

อังกฤษไม่ออก ก็ออกไม่ได้ให้คนแปลญี่ปุ่นออกแปลต่อดีกว่าไหม?

ปกติคำถามเหล่านี้ไม่ผมไม่เคยคิดถามตัวผมเองเลย จนมาวันนี้ อาจเพราะอารมณ์ของผมที่มันแย่นิดหน่อยก็ได้

ก็เลยออกไปนั่งฟังเพลงตากลมเย็นๆคิดหาคำตอบพวกนั้นจนเข้าที่เข้าทางว่าควรตอบคำถามกับตัวเองอย่างไร

ผมทำไปทำไม?

"ผมทำเพื่อตัวเอง ผมไม่ได้ทำเพื่อใคร ไม่ได้ทำเพื่อคนที่เข้ามาอ่าน หรืออะไรทั้งสิ้น"

ผมทำแล้วได้อะไร?

"จะได้อะไรล่ะ สิ่งที่ทำเพื่อตัวเองผลที่ตามมามันได้แค่เพียงความถูกใจของตัวเองเท่านั้นแหละครับ

สิ่งไหนผมคิดว่าถูกผมก็จะทำต่อไป ใครจะแย้งว่าผมผิดก็ช่างปะไรล่ะ

กับเรื่องที่หาเหตุผลไม่ได้ ถ้าผมเลือกจะเชื่อตัวเองก่อนเชื่อคนอื่น ผมไม่ผิดสักนิด"

ผมควรทำต่อดีไหม?

"ผมถามตัวเองแบบนี้ในเวลาที่ผมท้อเวลาทำ แต่พอผมได้มาอ่านคำขอบคุณจากคนที่ผมไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของคนนั้น

คำสั้นๆแค่ว่า [ขอบคุณครับ ผมขอให้กำลังใจคนแปลต่อไปนะครับ] ผมก็มีแรงจะทำต่อไปแล้วล่ะ"

อยากดังเหรอทำแบบนี้?

"ไม่รู้สิผมทำเพราะเป็นการ์ตูนที่ผมชอบ เมื่อคนเรามีสิ่งที่ตัวเองชอบ ก็ย่อมต้องการที่จะได้คุยแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้อื่น

ยกตัวอย่างเช่นเรื่อง KimiMachi หลายคนอ่าน Eng มาครับ แต่นั่นคือต่างคนต่างอ่าน หาจุดร่วมได้ไหม

ไม่ได้หรอก ผมสร้างบล็อคนี้มา ก็เป็นไปตามที่ผมหวังไว้ คือมีคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันมารวมตัวกัน

ทั้งคนที่เพิ่งจะมารู้จักจากที่ผมทำหรือคนที่รู้มาอยู่ก่อนแล้ว แต่มันก็กลายเป็นสังคมหนึ่งขึ้นมาจนได้

ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย ผมไม่เคยเอาชื่อของผมไปประกาศให้ใครต่อใครได้รู้ว่า ผมแปลนี่นะมาชมหน่อย

ผมแปลนี่นะสุดยอดมั้ย ผมแปลนี่นะบอกต่อๆที ..... ไม่ใช่ครับผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น

ผมต้องการแค่ให้คนรู้จักการ์ตูนที่ผมแปลไม่ใช่รู้จักตัวผมที่เป็นผู้แปลการ์ตูนเรื่องนั้นๆ"

เลิกก็ได้นะ เดี๋ยวก็มีมาทำต่อเองแหละ อย่าหวงงานนักเลย?

ภาษาญี่ปุ่นก็ไม่ค่อยได้ แปลต่อมาจากอังกฤษมันจะรอดเหรอ?

อังกฤษไม่ออก ก็ออกไม่ได้ให้คนแปลญี่ปุ่นออกแปลต่อดีกว่าไหม?

"สามคำถามที่เหมือนจะตอบรวมกันได้ สิ่งแรกเลยคือ ผมไม่เคยหวงงานผมสักนิด ผมไม่ได้เก่งกาจอะไร

ภาษาอังกฤษผมไม่ได้สุดยอดอย่างคนอื่นๆที่แปลการ์ตูนกัน คำแปลผมไม่ได้สวยหรูอย่างท่านอื่นๆ

ภาษาญี่ปุ่นผมแทบไม่ได้เลย GE เรื่องนี้ Eng ไม่ออกผมก็ออกไม่ได้ครับ หากจะมีคนนำมาแปลต่อผมก็ดีใจนะ

คนที่ตามจะได้ไม่ต้องรอกัน ส่วนตัวผมขอทำหน้าที่ตัวเองเท่าที่จะทำได้ต่อไปก็แล้วกันล่ะ"

สุดท้ายละ คิดว่าคงไม่มีใครอ่านถึงตรงนี้เท่าไหร่หรอก แหะๆ

ผมเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองพอสมควรครับ แต่ผมก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบในตัวเองสูงในเวลาเดียวกัน

หากสิ่งที่ผมตั้งใจจะทำแล้ว ผมก็จะทำให้เต็มที่ของผมแม้คนอื่นจะมองว่ามันไร้ค่า ผมก็จะทำตามที่ตัวเองตั้งใจไว้

ยกเว้นมีเหตุจำเป็นจริงๆทำให้ผมต้องหยุดเดินไปตามทางที่ตัวเองตั้งใจไว้ผมก็คต้องหยุด และแน่นอน ผมเสียใจกับสิ่งนั้น

ทุกคำติผมน้อมรับเสมอครับ แต่ผมไม่ขอนำมาปฏิบัติทั้งหมด หากผลพิจารณาตามตรรกะและเหตุผลของตัวเองแล้ว

ว่าสิ่งไหนผมควรผมก็จะทำไป หากสิ่งไหนผมคิดว่าไม่ใช่ ผมถูกมากกว่าที่ติมา ผมก็จะดื้อดึงต่อไปเช่นกัน

ไม่ว่าจะเป็นการงาน งานแปลที่ทำอยู่ตอนนี้ ภาษา คุณภาพ ทุกๆอย่างที่ผมทำ ผมใช้เหตุผลคิดก่อนเสมอ

บางทีคุยกันในแชต อาจจะเห็นผมบ้าๆบอๆ เล่นบ้างอะไรบ้างนั้นก็อีกตัวตนหนึ่งที่ไปตามอารมณ์เท่านั้นเอง

ใครจะมองผมยังไงก็ตามสะดวกครับ ผมจะทำตามสิ่งที่ผมตั้งใจไว้ก็เท่านั้น เท่านั้นจริงๆ

ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบ ซึ่งอาจจะทำให้คุณรู้ตัวตนอีกด้านหนึ่งของผมก็ได้ ขอบพระคุณมากๆครับ